Stacja I Wyrok
Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Mt 7, 1
Jezus poddaje się ludzkiemu sądowi, by zniszczyć ostrze, którym jest potępianie bliźniego. Do sądu ma prawo tylko Ten, który jest ponad człowiekiem. My bowiem, co do natury, jesteśmy wszyscy sobie równi.
Stacja II Krzyż
Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Mt 5, 17
Prawo i Prorocy wskazywali na mającego przyjść Mesjasz. I oto On, biorąc Krzyż, wypełnia wszystko, co zostało o Nim powiedziane.
Stacja III Pierwszy upadek
Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Mt 7, 25
Ten, który stworzył ziemię, pozwala rzucić się w jej proch przez wezbrane fale ludzkiego grzechu. Wstaje jednak mimo ciężaru, by dać nam siły do ostania się wobec atakującego nas zła.
Stacja IV Matka
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec was niebieski. Mt 5, 48
Maryja – najdoskonalszy owoc ludzkości… Kościół spogląda na Nią jako na swój wzór. W Niej odkupienie dokonało się w sposób doskonały. Jezus spotykając Ją na Swej drodze krzyżowej, już teraz może oglądać owoc Swej Męki.
Stacja V Pomocnik
Zmusza cię ktoś, by iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Mt 5, 41
Przymus to zaprzeczenie wolności. Hojność w bezinteresownym dawaniu jest natomiast świadectwem posiadania jej w całej pełni. Prawdziwy uczeń Jezusa chce dawać, gdyż wie, że wszystko otrzymał.
Stacja VI Weronika
Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Mt 5, 16
Czyn Weroniki jest takim światłem, które zapalone zostało już na zawsze. Ono oświeci nasze wybory, jeżeli tylko zechcemy je w tym blasku oceniać.
Stacja VII Drugi upadek
Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostanie wycięte i wrzucone w ogień. Mt 7, 19
Na tej ziemi mamy zawsze czas na nawrócenie. Przyjdzie jednak taka chwila, że i on się skończy i zapadnie ostateczny wyrok, który sami na siebie wydamy, oglądając w prawdzie Bożego światła nasze życie. Dopóki mamy czas, czyńmy dobrze… Powstawajmy i idźmy dalej jak Pan.
Stacja VIII Lament niewiast
Strzeżcie się, abyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Mt 6, 1
Bóg patrzy na serce. Jego nie oszukamy zewnętrznym poklaskiem. On zna całą prawdę i pragnie widzieć nasze czyny zgodne z tym, co nosimy w swoim wnętrzu.
Stacja IX Trzeci upadek
Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki. Mt 7, 27
Budowanie życie bez Boga, to budowanie na piasku. Można wznosić piękne gmachy ideologii, kłamstwa, egoizmu… Mogą one nawet w miarę długo trwać nienaruszone. Przyjdzie jednak dzień, gdy runą całkowicie i już nie powstaną. Jezus powstaje, by ostatecznie osądzić to, co nie ma fundamentów.
Stacja X Zdarcie szat
Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Mt 5, 40
Jezus oddaje wszytko, bo ma wolność doskonałą. Tylko taka do tego stopnia posiada swe życie, że może je ofiarować.
Stacja XI Przybicie do Krzyża
Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują. Mt 5, 44
Jakże trudne to wskazanie… Panie, gdybyśmy nie mieli Twojego przykładu, któż mógłby powiedzieć, że to w ogóle możliwe?…
Stacja XII Śmierć Jezusa
Wchodźcie przez ciasna bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy po niej wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują. Mt 7, 13-14
Zostawiłeś nam, Panie, bramę Krzyża. Tak ciasną i wymagającą…Można przez nią przejść tylko samemu, bez bagażu, zabezpieczeń, wpływów, bogactwa… To wszystko się nie zmieści. Dzięki Ci, Panie, że Krzyż pozwala nam stanąć w całej prawdzie o nas samych.
Stacja XIII Zdjęcie ciała Jezusa z Krzyża
Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków. Mt 7, 12
Martwy człowiek już nie może dla siebie niczego uczynić, dlatego ci, którzy żyją, mają wyświadczyć ciału taką przysługę, jaką sami chcieliby być obdarowani po śmierci. Nawet śmierć ma w nas wyzwalać miłość.
Stacja XIV Grób
Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Mt 6, 19-21
To, co naprawdę cenne, nie idzie do grobu, lecz trwa na wieki…
